ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ του Γιώργου Xρονά

 

Κυριάκος Βαλαβάνης

Του ποιητή Γιώργου Χρονά Τα Μαύρα Τακούνια ανέβασε στο θέατρο
Εκάτη η Βαλεντίνη Λουρμπά και φυσικά τον χώρο σκηνοθέτησε μέσα σε μιαν
ανάλογη ατμόσφαιρα περιβάλλοντος οικεία προς το θέμα και μοίρασε με
ευθύνη τους ρόλους εις τους ηθοποιούς με υποδειγματική εκτέλεση και
πάντοτε σε συνδυασμό και συνεργασία των συντελεστών φωτισμού ηχοληψίας
μουσικής επιμελείας κ.λ.π στοιχείων διαδικασίας.Η σκηνοθεσία της
Βαλεντίνης Λουρμπά ήταν πειθαρχημένη και οι τέσσερις ηθοποιοί
κινήθηκαν και ζωντάνεψαν την παράσταση με τάκτ και σεβασμό , και με
συναίσθηση δάνεισαν αυτό που δεν τους ανήκε μέσα σ ένα οίκο ανοχής
αδιάκριτα διακριτικά. ¨Ηταν ένας χώρος μη επιθυμητός αλλά λόγω ανάγκης
μοίρασαν την κοινή εμπειρία τους στην ανάπαυλα και σκηνική τους
δράση.Επόμενο ήταν σαν τέτοιος χώρος κάποτε οι ιερόδουλοι να είναι σε
αρμόζουσα ατμόσφαιρα προκλήσεως χωρίς εξαλλοσύνη και να συνδιαλέγονται
εκούσια και ακούσια χωρίς έλεγχο και μέτρο όμως ο πόνος τις ένωνε
,είχαν κοινά μυστικά δοκιμασιών ψυχοπαθολογικά προβλήματα ιδιόμορφη
ψυχοσύνθεση ,κάποτε ενοχή πολύ πόνο,αβεβαιότητα ανασφάλεια έδιδαν
μάχη συνειδήσεως και αυτές τις βιωμένες εμπειρίες τους χωρίς να τις
αυτοαναλύουν , τις περιπλανούσαν σε αδιέξοδα ή από το δράμα στην
κωμωδία και διεκτραγωδούσαν το αβέβαιον αύριο.
Αυτούς τους πενιχρούς διαλόγους κρίσεως και επικρίσεως τις εσωστρεφείς
μαρτυρίες της ιστορίας τους συζητούσαν και τον εκφυλισμόν της
συνειδησιακής τους πορείας τις δυσίατες αυτοπαγιδεύσεις της ψυχικής
τους εξαθλιώσεως.
Κι όμως ζούσαν με την ελπίδα ότι μπορούν να αγαπήσουν και να
αγαπηθούν .¨Οντως ο πόνος τις ένωνε γι΄αυτό και υπήρχε σύμπνοια και
κατανόηση.Σπουδαίος ο ρόλος των ηθοποιών πέρα από τον χώρο της
υποτιθέμενης συναλλαγής.Σαν μύστες και μυούμενοι μυσταγωγούσαν με
εκδηλωτική εξομολογητική νομοέπεια και ομοιογένεια στις κρύφιες
διαστάσεις στην νοθεία των πραγμάτων. πειθάρχησαν και τήρησαν την
σκηνοθετική γραμμή και με ανάλογη συμπεριφορά έπαιξαν τον τον ρόλο
τους με περιγραφική παρουσίαση στα ρηχά και ψεύτικα συναισθήματα των
εραστών την επικοινωνιακή συμμετοχή και ουσία των αθυρμάτων .Η Ειρήνη
Γεωργίου{ΝΟΡΑ} η Ελένη Μπέη{ΒΕΡΓΙΝΑ }η Ολγα Στέφου {ΣΩΤΗ} ανέδειξαν
το κείμενο και  με δεσπόζουσα θέση τον
ταλαντούχο Γιάννη Κωσταρά στον ρόλο του τρελού. .Αξιοσημείωτοι οι
φωτισμοί του Μιχάλη Σαρημανώλη που βοήθησαν την άψογη σκηνική
μαρτυρία των γυναικών και αρμόζουσα ψυχολογική αντίδραση μοιρασμένης
σοδείας καλοβαλμένης θεραπενίδος. ''Τα μαύρα τακούνια'' του Γιώργου
χρονά.είναι μια σύνθεση ποιημάτων που έφτιαξε θεατρικό έργο η
Βαλεντίνη Λουρμπά και το συνιστώ

Δημοσιεύεται
Στο περιοδικό κριτική λόγου και τέχνης θέσεων και απόψεων

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ του Γιώργου Xρονά


 Γιάννης Κυριακάκος

Στο θέατρο Εκάτη παρακολούθησα τα Μαύρα Τακούνια του Γιώργου Χρονά μια ποιητική σύνθεση που φτιάχθηκε , θεατρικό έργο από την Βαλεντίνη Λουρμπά .που έκανε και την σκηνοθεσία του έργου,
Το έργο διαδραματίζεται σε ένα Μπορντέλο που τρεις κατακερματισμένες γυναίκες διεκπεραιωτές του φευγαλέου μαζεύουν τα ψυχικά τους θραύσματα για να ολοκληρώσουν την ματαιότητα .Η μιά είναι προέκταση της άλλης
και η μία καθρεφτίζει επάνω στην άλλη την δική της ειμαρμένη. Έχουν την ίδια μοναξιά τον ίδιο ακριβώς πόνο τους ίδιους εφιάλτες. Δελεάζονται από την καταστροφή και αφοσιώνονται στο ανέφικτο, Ότι δεν φθείρεται είναι η αλήθεια τους, Ο θάνατος είναι θέσφατο και τους διαφυλάττει από την προσβολή. Ο πόνος του θανάτου τους κάνει ράκη απελπισίας και κωπηλάτες δακρύων. Τα Μαύρα Τακούνια είναι ένα έργο με βαθιές ψυχολογικές απηχήσει.Ο κόσμος τους είναι συμπαγής και συγχρόνως υδαρής. Ο Γιώργος Χρονάς με αριστοτεχνικό τρόπο στο ανορθόδοξο δίνει φυσικότητα. Η τραγικότητα οδηγεί στην αυτογνωσία και η μοναξιά στην οδύνη παρακολούθησα μια ενδιαφέρουσα παράσταση στο θέατρο Εκάτη που ο διάκοσμός του ζωγράφισε και έδωσε την ατμόσφαιρα του έργου. Παλιά σκαλιστά έπιπλα δαντέλες ταυταδένια φουστάνια φωτογραφίες Μανσον και καπέλα
δημιουργούσαν την νοσταλγία του gloria mundi και το τελεσίδικα χαμένο.Οι εξαιρετικοί φωτισμοί του Μιχάλη Σαρημανώλη έδωσαν την ατμόσφαιρα της κατρακύλας και το ξεθώριασμα των προσώπων
Η Ειρήνη Γεωργίου ήταν άμεση και ζεστή στον ρόλο της Νόρας που επιθυμούσε να φθαρεί ενώ θα είχε αγαπήσει. Η Ελένη Μπέη αισθαντική στον ρόλο της Βεργίνας να περιμένει να γκρεμισθεί
Η Ολγα Στέφου στο ρόλο της Σώτης πειστική ετοιμη να χάσει την τελευταία της αθωότητα .Ο Γιάννης Κωσταράς εντυπωσίαζε με το επίσημο της φωνής του και απέδωσε την σοφία του τρελού.
Είδα ένα έργο τέχνης τα μαύρα τακούνια του Γίωργου Χρονά στο θέατρο Εκάτη και φεύγοντας αντηχούσαν στα αυτιά μου οι ήχοι του Ραχμανινωφ και οι μονωδίες της γρηγοριανής μουσικής .Είναι μια παράσταση που συνιστώ μια
παράσταση που έκτισε η Βαλεντίνη Λουρμπά και οι ηθοποιοί την υποστήριξαν
 

Δημοσιεύεται στην εφημερίδα Εθνική Ηχώ .