Κωνσταντίνος Μπούρας
Η ποίηση του Γιώργου Χρονά είναι καβαφική και επικούρεια, δραματική και τραγική, συμπιεσμένη συναισθηματικώς και αποφορτισμένη μηδενιστικώς. Δεν είναι τυχαίο που του δόθηκε το βραβείο Καβάφη. Δεν είναι τυχαίο που παίζονται ταυτόχρονα τρεις θεατρικές παραστάσεις έργων στις αθηναϊκές (και όχι μόνο) σκηνές. Αν συμπεριλάβουμε και την “Γυναίκα της Πάτρας' που περιοδεύει, έχουμε ένα κουαρτέτο ποιητικών δρώμενων, ανθεκτικό στο Χρόνο. Στο ατμοσφαιρικό θέατρο “Εκάτη' που διευθύνει και σκηνοθετεί η χαμηλόφωνη κυρία Βαλεντίνη Λουρμπά, ταξιδέψαμε με τους εκλεκτικούς λάτρεις της αυθεντικής θεατροποιημένης ποίησης σε ένα σύμπαν όπου ο έρωτας πωλείται κι αγοράζεται, “η αγάπη γίνεται χρήμα' και ο θάνατος είναι το μόνο αντίδοτο στην τρέλα, ο μηδενισμός στο υπαρξιακό κενό και η επικούρεια στάση ζωής απάντηση στις πάσης φύσεως εσχατολογικές θεωρίες. Σπανίως φεύγω χωρίς ενστάσεις από ένα θέαμα. Ταξίδεψα πολύ βαθιά στο ταλαιπωρημένο συλλογικό ασυνείδητο, πάλεψα με φαντάσματα του ατομικού ασυνείδητου, άλειψα βάλσαμο τις πληγές. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια παράσταση; Όλοι οι ηρωικοί συντελεστές άψογοι: Σκηνοθεσία: Βαλεντίνη Λουρμπά. Μουσική επιμέλεια: Μιχάλης Σαριμανώλης. Παίζουν:
Ειρήνη Γεωργίου, Γιάννης Κωσταράς, Ελένη Μπέη και Όλγα Στέφου.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου