γράφει ο Γιώργος Καραντώνης
(Οδός Πανός) :
“ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ”
ΤΟΥ ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΨΕΝ
ΘΕΑΤΡΟ ΕΚΑΤΗ
Μετάφραση : Λέων Κουκούλας
Σκηνοθεσία : Βαλεντίνη Λουρμπά
Είναι πάντοτε ευχάριστο και πολλαπλά ωφέλιμο να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε κλασικά έργα του παγκόσμιου θεάτρου, έργα μεγάλων συγγραφέων που ξεπέρασαν το χρόνο , τον τόπο και την γλώσσα συγγραφής τους , επειδή, εκτός από την αδιαμφισβήτητη αξία τους, ασχολήθηκαν με παγκόσμια προβλήματα και πανανθρώπινες καταστάσεις ειδωμένες φυσικά μέσα από την συγκεκριμένη ματιά του κάθε δημιουργού. Και είναι ακόμα πιο εποικοδομητικό να απολαμβάνουμε αυτά τα έργα σκηνοθετημένα και παιγμένα όπως ακριβώς επιβάλλει η δομή τους και η εποχή τους και όχι να υφιστάμεθα τα πάνδεινα παρακολουθώντας αφάνταστα κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις, δήθεν μοντέρνες , δήθεν πρωτοποριακές , δήθεν πειραματικές ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για εμετικά κυριολεκτικά κατασκευάσματα , που κατακρεουργούν αδυσώπητα τα παρουσιαζόμενα έργα. ΄Ολοι έχουμε ταλαιπωρηθεί τα τελευταία κυρίως χρόνια από τέτοιες παραστάσεις , αφού τείνει να γίνει κανόνας ανεβάσματος η εναντίωση του σκηνοθέτη στο γράμμα και στο πνεύμα του θεατρικού έργου και η κατά πολλούς και ποικίλους τρόπους παραμόρφωσή του.
Αξίζουν λοιπόν πολλά συγχαρητήρια στην Βαλεντίνη Λουρμπά, διότι όχι μόνο τόλμησε να ξαναφέρει στη σκηνή ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, του Νορβηγού θεατρικού συγγραφέα Ερρίκου ΄Ιψεν ( 1828-1906 ), τους “Βρυκόλακες” δηλαδή, έργο του 1881, αλλά το σκηνοθέτησε με ένα κλασικό και απόλυτα εναρμονισμένο με αυτό τρόπο, στο συμπαθητικό θέατρο της ΕΚΑΤΗ, λίγο πιο πάνω από την πλατεία Κυψέλης, Υακίνθου και Εκάτης 11 και μας το παρουσιάζει κάθε Σάββατο στις 9μμ και κάθε Κυριακή στις 8μμ. Η μετάφραση είναι του γνωστού λογοτέχνη και θεατρικού κριτικού Λέοντα Κουκούλα ( 1894-1967 ), ο οποίος είχε μεταφράσει και άλλα έργα του ΄Ιψεν. Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί ότι οι “Βρυκόλακες” ήταν το πρώτο έργο του ΄Ιψεν που παίχτηκε στην Ελλάδα, στην Κέρκυρα συγκεκριμένα το 1890, από κάποιο ιταλικό θίασο, χωρίς καμιά ιδιαίτερη εντύπωση, όπως εξίσου αδιάφορη ήταν και η πρώτη παρουσίαση του δράματος στη Νορβηγία. Αντίθετα επιτυχία σημείωσε η παράσταση στην Αθήνα του ίδιου έργου το 1894, σε μετάφραση του Μιχ. Γιαννουκάκη και με εισήγηση για την ζωή και το έργο του ΄Ιψεν από τον Γρηγόριο Ξενόπουλο.
Καλοί στο ρόλο τους η Κατερίνα Παπαγεωργίου ως Ρεγγίνα ΄Εγκστραν παρα την σκηνική της λάμψη μας ανατρίχιασε με τον κυνισμό της, ο Διονύσης Μπουρδέκας ως Ιάκωβος ΄Εγκστραν στο ρολο του καταφερτζη κόλακα, η Χάρις Συμεωνίδου ως Ελένη ΄Αλβιγκ στο ρόλο της αξιοπρεπής αστής, ο Σπύρος Στρεμμένος ως πάστωρ Μάντερς πολύ καλός στο ρολο του ατεγκτου ιερωμένου και ο Παναγιώτης Κατσίκης ως ΄Οσβαλντ ΄Αλβιγκ- στο ρολο του αθώου θύματος, ο καλύτερος κατά την προσωπική άποψή μου.
Η σκηνογραφία, η μουσική ( το πένθιμο εμβατήριο του Σοπέν ) και οι φωτισμοί, προσθέτουν στην παρουσίαση του έργου και συντελούν στην ευνοϊκή εικόνα αυτής της θεατρικής παράστασης.
Η φωτογραφία είναι του Χρίστου Ακρίδα
Ηχοληψία Μιλτιάδης Μαγκώνης
Γιώργος Καραντώνης
Οδός Πανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου